ψευδαποφάσκω

Α

1. προσποιούμαι άρνηση

2. (το αρσ. μτχ. ενεργ. ενεστ. ως ουσ.) ὁ ψευδαποφάσκων, -οντος

ψεύτης

3. φρ. «ψευδαποφάσκων λόγος» — ονομασία είδους σοφίσματος (Κλήμ. Αλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψευδ(ο)-* + ἀποφάσκω «αρνούμαι»].